De dagen rondom de overgang van het oude jaar naar het nieuwe jaar stonden voor mij, Jory in het teken van het aankijken van persoonlijke thema’s. Gevoelens van rust en ontspanning wisselden zich af met fysiek onbehagen en confrontaties met mijn eigen conditioneringen en overtuigingen. Geluk en ontspanning in de momenten met het gezin en familie en daartegenover onrust en onbestemdheid op momenten met mijzelf. De lastige gevoelens gingen over tekorten ervaren, over zelfsabotage en over niet goed genoeg zijn. De trigger hiervoor was een situatie die van impact is op mij en ons bedrijf. In mij bewoog een sterk gevoel van ‘iets’ waar te moeten maken.

Deze gevoelens aankijkend samen met Froukje zag ik dat het gevoel van waarmaken te maken had met gedane beloften binnen mijn voorouderlijn. Door haar heen vertelde mijn hogere zelf mij dat mijn pijn een erfenis was en dat mijn essentie niet het overnemen van het lijden hoeft te zijn. Zij nodigde mij uit mijn innerlijk werk te doen en het veld te verzachten zodat ik niet de pijn laat regeren maar kon handelen vanuit vertrouwen en mijn eigen potentie.

Nadat ik gevoeld had dat dit van ver voor mij kwam begreep ik waarom ik de overtuiging had dat ik niet mocht falen. Door de loyaliteit naar mijn vader en de voorvaders daar weer achter draag ik iets voor hun, probeer ik ‘het’ waar te maken. Wat dat is weet ik niet, maar slagen moet ik. Daarna komt het onvermijdelijke falen, want hoe kan ik iets inlossen wat een belofte van een ander was? Niet goed genoeg dus, alleen al te denken aan alle benodigde inzet maakt dat ik mij vermoeid voel. Om het falen te voorkomen zorg ik ervoor dat ik er maar niet begin door mijzelf klein, onmachtig en ongeschikt te verklaren. Daarna maak ik de cirkel compleet door het gevoel van tekort op mijzelf te betrekken. Ik ervaar dan geen tekort, maar wordt het tekort zelf.

Ik geloof erin dat we in een mensenleven een heleboel dingen mogen aankijken en verwerken. Echter is een groot deel van onze menselijke ervaring een erfenis van onze voorouders. Ondanks dat de maatschappij nu een pittige tijd beleeft, hebben onze voorouders ook heftige perioden meegemaakt. Hier liggen vele onopgeloste zaken en leed, naast dat er toen minder ruimte en mogelijkheid was om dingen te verwerken, zijn we dit voor een gedeelte ook verleerd. We hebben onze rituelen, ceremonies en initiaties al een hele poos geleden bij het vuilnis gezet. Daarnaast is het de vraag of het altijd aan ons is om te verwerken, er doorheen te gaan en te dragen. We mogen onze erfenis verzachten en eren voor wat het is, maar ook daar laten waar het hoort, teruggeven aan en in alle respect voor onze voorouders.

Op vrijdagmiddag 6 en 20 januari brand ik op onze vuurplek in Wijckel (Zuidwest Friesland) een vuur om onze voorouders te eren, om te delen wat ik wil laten gaan en mijzelf in staat te stellen mijn eigen potentieel te omarmen en te leven. Ook jij kunt daar bij zijn om te eren en te delen en verzachting te vinden in jezelf waar dat nodig is. Je bent zo welkom.

Graag een bericht als je wilt deelnemen, 17.00 uur - 19:30 uur, bijdrage €15,-