Naakt en bloot en zo ontzettend prachtig…

Er is moed voor nodig, om te leven vanuit authenticiteit. We streven naar uiterlijke pracht en praal maar waar blijft onze innerlijke wereld. Hoe moeilijk is het om je los te maken uit de druk van het maatschappelijk geaccepteerde.

Veel mensen vinden het prima om te doen wat iedereen doet, denkt en voelt. Wel zo gemakkelijk. Anders moet je ook nog zelf nadenken en voelen…en stel je voor dat een ander daar kritiek op heeft. Dan val je toch buiten de boot? En tsja, buiten de boot is niet makkelijk, boven het maaiveld ook niet. Meedogenloos kun je onderuitgehaald worden en bekritiseerd worden. De kop eraf want het is niet de bedoeling dat je uniek en authentiek bent.

Voor mij is leven vanuit authenticiteit het enige pad, de enige weg. Ik blijf staan. Ik heb wat te zeggen. Ik mag spreken. Ik mag voelen. Ik mag er zijn. Ik ben er. Hard soms of zacht.
En nee, dat wordt niet altijd zo gewaardeerd. Het is niet de meest favoriete rol van het toneelstuk hier op aarde. Je komt gevaarlijk dicht bij het overschrijden van grenzen wat betreft de normen en waarden van het collectief, het grootste deel van het collectief. Of sterker nog, je overschrijdt de grenzen.
Waar men niet weet wat ze aan moeten met iemand die werkelijk voor zelfliefde kiest. Voorbij de ongeschreven regel dat je het toch niet kunt maken om níet naar dat feestje, die bijeenkomst of die afspraak te gaan, het is toch familie? Of het is toch díe collega of díe vriend...?

Of de regel dat uitspraken die je doet niet echt vanuit het hart mogen komen omdat dat de ander kan aanraken en dat dat toch wel heel vervelend voor de ander is, dat kun je toch niet maken? Dat houd je voor je...
Terwijl je hart liefdevol spreekt, is dit het juiste voor joú? Mág jij liefdevol luisteren naar de fluistering van het hart of de roep van de ziel? Mág jij je uitspreken?

Kun jij werkelijk staan blijven en kiezen voor jezelf terwijl je hoofd er ondertussen allerlei excuses tegenaan gooit om te voldoen aan de maatschappij en toch te gaan of je toch stil te houden?
Die druk waar me mee opgegroeid zijn met zijn allen om eerst aan de ander te denken en dan aan jezelf...

En dan zitten we op dat feestje of bij die afspraak en spreekt ons lichaam zulke klare taal. Een leeg, dof gevoel overvalt je. Een niet passen-in het gezelschap-gevoel sluipt je systeem binnen. Je lijf herinnert je er liefdevol aan dat je goed voor jezelf mag zorgen.
En je had het ergens al gevoeld... Maar je ging toch omdat je dat weer even mocht voelen, je mocht het je herinneren dat kiezen voor jezelf alles uiteindelijk zachter maakt, helder en allesomvattend. Je ziel huilt van geluk.

Wanneer durven we te luisteren naar dat gevoel, wanneer worden we zacht voor onszelf? Wanneer zijn we moedig genoeg? Voorbij alle beleefdheden. Voorbij hoe het hoort, waar me mee opgegroeid zijn.

En je zult steeds opnieuw naar die afspraken gaan die niet meer dienen totdat het kwartje valt. Je zult je steeds opnieuw niet uitspreken. Totdat er een grens wordt bereikt in jezelf en je knipperend met je ogen wakker wordt en beseft dat hier alles begint en alles eindigt.
Jíj bent degene die kan beginnen met luisteren naar je werkelijke behoefte in dit leven, jíj bent degene die een slaafs leven kan eindigen. Jij mag moedig zijn.
Je hoeft niet langer een slaaf te zijn van de opgelegde druk van de maatschappij.
Is het niet een VOLLE jááá, dan is het een VOLLE nee!

Hier start ware vrijheid want je gaat beseffen dat het luisteren naar jezelf en hier trouw aan blijven op alles toepasbaar is, op echt alles. Steeds meer lagen van opgelegde druk leg je af. Je komt steeds meer tevoorschijn, troebele sluiers verdwijnen…

Je bent misschien vele mensen verloren op dit pad maar oh, wat straalt het licht van ware authenticiteit toch helder!
Ja, stralen zul je en ook weer vallen en opkrabbelen, onderuitgaan, jezelf tegenkomen, huilen en lachen, verwonderd zijn, verbijsterd…
Dat allemaal. Het is een ongoing proces maar zo rijk, zo voedend en zo helend voor dat warme hart van je, die mooie ziel.

Daar ontstaat de ware, hartverwarmende liefde voor jezelf, het dragende veld vol magische gebeurtenissen. Daar ga je zien. Naakt en bloot en zo ontzéttend prachtig…
Onbedekt, vrij en wild.
Zo mooi jezelf.

Ik zou je niet anders willen…

Ik wens je dit en zoveel zoveel meer…

Liefs Froukje